Afbeelding: ANP
Met een demissionair kabinet hoop je toch in wat rustiger vaarwater te komen. Ja, met hier en daar een beetje dikker aanzetten want iedereen staat in de campagnestand. Maar echt geklungel zit er niet in. Dat valt dan te hopen. Afgelopen week werd eens te meer bevestigt dat we daar niet van kunnen spreken.
Mevrouw Yesilgöz (VVD) heeft zich deze week van haar meest populistische kant laten zien. Een muzikant die een optreden afblaast voor antisemiet uitmaken en vervolgens de oorlog erbij halen. Hoe diep kun je zinken vraag ik me dan af. En nee, de actie van de heer Bob zal niet de schoonheidsprijs verdienen. En ja, misschien is het voor onze Douwe een goed idee om eens het gesprek te voeren over zionisme. Want wat is dat en wanneer spreek je van een politieke opvatting die problematisch kan zijn. En ook als we dat buiten beschouwing laten heeft een artiest vanzelfsprekend ook het recht om zich terug te trekken van een optreden waar hij zich niet op zijn gemak voelt. Is het handig om dat te beslissen als je reeds op het podium staat? Dat durf ik te betwijfelen. Maar is het handig om als fractieleider van een van de grootste partijen in de Tweede Kamer je op zo’n manier uit te spreken tegen die keuze?
Zoals de woorden van Douwe Bob mevrouw Yesilgöz woedend maken, zo maken haar woorden mij woedend. Een politica die de mond vol heeft van de manier waarop Wilders met andere meningen om gaat en vraagt om fatsoen doet zelf het tegenovergestelde. Het is weer de politiek van de hypocrisie. De politiek van het cynisme. Niet met elkaar in gesprek maar tegen elkaar roeptoeteren. Niet nadenken voordat je Tweet. En de gevolgen daarvan blijken schadelijk. Douwe Bob wordt bedreigd en voelt zich genoodzaakt het land te ontvluchten met vrouw en kind. En het is al zo vaak gezegd in de Nederlandse politiek. Maar woorden doen ertoe. De dingen die je zegt hebben soms afschuwelijke gevolgen. Douwe Bob trekt een (bedenkelijke) grens maar wordt daar op een verschrikkelijke manier voor gestraft omdat politici daar blind met het gestrekte been op de enkels in vliegen. Zelfs John de Wolf zou zeggen dat het wel een tandje minder mag.
Vervolgens verstrijkt er wat tijd en wordt duidelijk dat het serieus is wat er nu met Douwe Bob gebeurt, maar mevrouw Yesilgöz blijft bij haar punt. “Douwe Bob is een antisemiet en dat ik dat heb gezegd heeft niets te maken met de bedreigingen aan zijn adres.” Het populisme drijft er vanaf. Het is niet om aan te zien. Waar we voor vreesden wordt waarheid, de VVD drijft af in het gootsteenputje van de PVV. Politici durven zich niet meer te rectificeren. Toe te geven dat ze fout zitten. In mijn wereld is dat juist een teken van kracht. Je laat zien wat je waard bent door de manier waarop je met je fouten om gaat. Yesilgöz laat zien dat ze niks waard is. Liever likes en retweets over de rug van een onhandige muzikant dan toegeven dat je te ver bent gegaan. Daar komt dan ook nog bij dat ze de Joodse gemeenschap er bij betrekt als het slachtoffer van deze situatie. Ja, het is hartstikke jammer dat een meneer met heel veel tattoos nu geen halfslappe liedjes komt zingen tijdens het voetbaltoernooi, maar die kinderen komen daar wel overheen. Het wordt een stuk lastiger wanneer een boze mevrouw komt roepen dat die meneer geen muziek voor je wil maken omdat ze Joods zijn, omdat ze zijn wie ze zijn. Die kinderen hebben het reeds zwaar genoeg. De beveiliging op school maakt al voldoende duidelijk dat er iets aan de hand is. Daar hebben ze geen VVD leider voor nodig die zich opwerpt als de spokes person van de gemeenschap.
Douwe Bob de pure Jodenhater in de ogen van mevrouw Yesilgöz en daar wringt de schoen toch. Want waarom zou een Jodenhater überhaupt naar een dergelijk toernooi komen om op te treden. Of ziet Yesilgöz dit als een vooropgezet plan? Zorgen dat je dat podium hebt om de kinderen teleur te stellen? En omdat jij op het program staat is er niemand anders? Lekker, heel de sfeer kapot? Ik hoop van harte voor haar dat ze nog niet op dit niveau van cynisme zit. Dat het haar lukt om het goede in de mens te blijven zien. Douwe Bob is volgens mij geen Jodenhater, en dat zegt ie zelf ook. Waarom zou een Jodenhater optreden bij de opening van het holocaust museum, of inderdaad bij dit evenement?
Bij de VVD zijn er wat voormalig partijprominenten die met elkaar een clubje hebben opgericht, het actiegroepje Voor ons Nederland en daarmee willen ze ten strijde trekken tegen het populisme. Het is te hopen dat deze mensen in felle bewoording afstand nemen van deze flater van Yesilgöz. En wat haar verder betreft, ik wens haar zegen en het vermogen om de menselijke maat te blijven hanteren. In gesprek te gaan in plaats van te roepen. Het beste in de ander te zien en niet meteen te oordelen. Politiek gaat namelijk niet om wie het hardst roept maar wie het best luistert.